Świadomość jako fundamentalny stan psychiczny. Świadomością jest, gdy człowiek zdaje sobie sprawę ze zjawisk wewnętrznych, takich jak procesy myślowe oraz zjawisk zachodzących w środowisku zewnętrznym i jest w stanie reagować na nie /somatycznie lub autonomicznie/. Po łacinie conscientia, pochodzi od con – “z” i scientia – “wiedza”. Conscientia oznaczało wiedzę dzieloną z kimś, często wiedzę tajemną, dzieloną pomiędzy konspiratorami, jednak w metaforycznym sensie oznaczać może “wiedzę dzieloną z samym sobą”, dostępną dla doświadczającego – charakter świadomego doświadczenia. Oczywiście z łacińskiej nazwy “conscientia” wywodzą się określenia świadomości w np. ang. consciousness, fr. conscience, wł. coscienza.
Przez świadomość można rozumieć wiele stanów – od zdawania sobie sprawy z istnienia otoczenia, istnienia samego siebie, poprzez świadomość istnienia swojego życia psychicznego, aż po świadomość świadomą samej siebie. Pierwsze mają niektóre zwierzęta, a świadomość samego siebie posiadają ludzie i najprawdopodobniej szympansy. Nie jest pewne, czy samoświadomość ma tylko Homo sapiens. Świadomość sensu stricte istnieje dzięki połączeniu zmysły – umysł /mózg/. Samoświadomość u ludzi wynika z mowy ludzkiej. To dzięki mowie ludzkiej człowiek myśli również słowami oznaczającymi pojęcia abstrakcyjne, a dzięki temu powstało pismo.
Można wyróżnić trzy wymiary świadomości:
- stan czuwania;
- poznawanie i porządkowanie treści na osi czasu;
- poznanie intencji.
Świadomość otoczenia (czyli czujność) może być pewnego rodzaju odwzorowaniem cech środowiska w umyśle. Jednym z przejawów tak rozumianej świadomości jest reprezentacja obiektów postrzeganych wzrokowo. Świadomość samego siebie to reprezentacja naszego organizmu na tle reprezentacji środowiska. Samoświadomość z kolei to wiedza o procesach zachodzących w naszym umyśle. Świadomość jest procesem, a nie stanem umysłu. Badaniem świadomości zajmuje się kognitywistyka.
Świadomość jako stan psychiczny – Podsumowanie:
Fizyka nie umożliwia kompleksowego holistycznego podejścia uwzględniającego czynnik świadomości, ale umożliwia to mechanika kwantowa. Jest ona uważana za najbardziej precyzyjną z nauk, których zasady pozwalają obliczać zachowania cząstek elementarnych i świata składającego się z nich. W mechanice tej doświadczenia uwzględniają dekoherencję kwantową zachodzącą przy oddziaływaniu obiektu z otoczeniem w sposób nieodwracalny, eliminując stan kwantowy. Stan kwantowy, zdaniem fizyków, jest stanem niezdeterminowanej superpozycji, w którym nie ma żadnych cząstek elementarnych, ani innych obiektów składających się z nich, póki nie nastąpi ich obserwacja, ich kontakt z obserwatorem, tj. umysłem kwantowym, inaczej zwanym świadomością kwantową.
Zatem nasze mózgi to komputery kwantowe, a zmysły to rejestratory. Poprzez obserwację tworzymy swoją rzeczywistość, a tylko odosobnienie może nam ukazać, że tak jest w istocie. Zatem koniecznością, obowiązkiem i niesamowitą korzyścią jest być samoświadomym, czyli szlachetnym, kochającym i pokojowym. Wówczas masz szansę na poznanie siebie, zrozumienie i pokochanie, spełnienie i szczęście. Nie wiem czy moje obserwacje do kogoś trafiają, ale wiem za to, że są słuszne i prawdziwe.
PS. Jak ja Bogu, tak Bóg mi, przy czym ja jestem jeden tu i teraz. – August Witti
