Strach i niepokój. Strach jest ludzką emocją, która jest wyzwalana przez postrzegane zagrożenie. Jest to podstawowy mechanizm przetrwania, który sygnalizuje naszym organizmom, aby zareagowały na niebezpieczeństwo reakcją walki lub ucieczki. Jako taki jest niezbędnym elementem zapewnienia nam bezpieczeństwa. Jednak gdy ludzie żyją w ciągłym strachu, czy to przed fizycznymi zagrożeniami w ich otoczeniu, czy też zagrożeniami, które dostrzegają, mogą doświadczać negatywnych skutków we wszystkich obszarach swojego życia, a nawet stać się ubezwłasnowolnionymi.
Strach i niepokój
Jak działa strach?
Strach przygotowuje nas do reakcji na niebezpieczeństwo. Kiedy wyczujemy potencjalne niebezpieczeństwo, nasz organizm uwalnia hormony, które spowalniają lub wyłączają funkcje. Te które nie są potrzebne do przetrwania /np. układ trawienny/. Wyostrza funkcje, które mogą pomóc w przetrwaniu /np. wzrok/. Tętno wzrasta, a krew napływa do mięśni, dzięki czemu możemy biec szybciej. Nasze ciało zwiększa również przepływ hormonów do obszaru mózgu zwanego ciałem migdałowatym, aby pomóc nam skupić się na nadchodzącym niebezpieczeństwie i przechowywać je w naszej pamięci.
Jak strach wpływa na nasze myślenie?
Gdy ścieżki strachu zostaną wzmocnione, mózg reaguje w przewidywalny sposób. Reaguje na sygnały z ciała migdałowatego, zamiast bardziej racjonalnego przetworzenia. Kiedy znajduje się w tym stanie nadaktywności – czasami nazywanym „zajęciem ciała migdałowatego” – mózg postrzega wydarzenia jako negatywne i tak je zapamiętuje. Przechowuje wszystkie szczegóły związane z niebezpieczeństwem – widoki, dźwięki, zapachy, porę dnia, pogodę i tak dalej. Wspomnienia te są zwykle bardzo trwałe, chociaż mogą być również fragmentaryczne. Widoki, dźwięki i inne kontekstowe szczegóły przerażającego wydarzenia mogą przywołać wspomnienie lub mogą wywołać strach, nie wiedząc świadomie, dlaczego. Ponieważ te sygnały były związane z wcześniejszym niebezpieczeństwem, mózg może postrzegać je jako zagrożenie. Na przykład żołnierz, który doświadczył bombardowania w mglisty dzień, może wpaść w panikę, gdy pogoda stanie się mglista – nie wiedząc dlaczego.
Strach i niepokój – Wpływ chronicznego strachu:
Życie w ciągłym zagrożeniu ma poważne konsekwencje zdrowotne. Strach osłabia nasz układ odpornościowy i może powodować uszkodzenia układu krążenia. Także problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak wrzody i zespół jelita drażliwego oraz zmniejszoną płodność. Może to prowadzić do przyspieszonego starzenia się, a nawet przedwczesnej śmierci. Upośledzać tworzenie długotrwałych wspomnień i powodować uszkodzenia niektórych części mózgu, takich jak hipokamp. Może to jeszcze bardziej utrudnić regulowanie strachu i przez większość czasu może sprawić, że osoba będzie niespokojna. Dla kogoś w chronicznym strachu świat wygląda przerażająco, a jego wspomnienia to potwierdzają.
Strach może zakłócać procesy w naszych mózgach, które pozwalają nam regulować emocje. Odczytywać sygnały niewerbalne i inne prezentowane nam informacje, zastanawiać się przed działaniem i działać etycznie. Wpływa to negatywnie na nasze myślenie i podejmowanie decyzji, czyniąc nas podatnymi na intensywne emocje i impulsywne reakcje. Wszystkie te skutki mogą sprawić, że nie będziemy w stanie odpowiednio działać. Inne konsekwencje długotrwałego strachu obejmują zmęczenie, depresję kliniczną i zespół stresu pourazowego. Niezależnie od tego, czy zagrożenia dla naszego bezpieczeństwa są rzeczywiste, czy postrzegane, wpływają one na nasze samopoczucie psychiczne i fizyczne.
Strach i niepokój – Odziedziczona trauma:
Czy możliwe jest doświadczanie strachu i niepokoju z powodu traumy, która nawet Ci się nie przytrafiła? Istnieją pewne dowody na to, że możliwe jest odziedziczenie wpływu traumy po naszych przodkach. Na przykład niektóre dzieci i wnuki osób, które przeżyły Holokaust, mogą być bardziej narażone na lęki, depresję i chroniczny strach. Potomkowie osób, które przeżyły inne masowe traumy, zwłaszcza niewolnictwo i próby ludobójstwa. Często ci ludzie zgłaszają objawy podobne do tych, których doświadczają ludzie, którzy sami przeżyli traumę. W rezultacie społeczności poszkodowane i inne marginalizowane grupy mogą doświadczać wspólnego poczucia żalu i ciągłego strachu. Ta odziedziczona trauma jest często potęgowana przez rzeczywistość ciągłej dyskryminacji i brutalności.
PS. Odwaga to panowanie nad strachem, a nie brak strachu. – Mark Twain
