Czym jest uważność? Nie ukrywam już w żaden sposób odmienności widzenia świata. Prawda jest taka, że nasze myśli są stronniczymi reprezentacjami rzeczywistości, gdyż tworzymy wszystko każdego dnia sami, od nowa, regularnie, wg schematów. Ból w życiu jest nieunikniony, my zaś mamy bardzo niewielką kontrolę nad rzeczami, które nam się przydarzają, i że wszystko jest nietrwałe, bo się kończy. Ale uważność oznacza przyjęcie tej prawdy i bycie obecnym w każdej danej chwili. Przypadkowość myśli, tworzy przypadkowość świata, a uważność może to zmienić i zmienia. Uważność poskramia niechciane, niesprzyjające myśli, które tworzą niesprzyjającą rzeczywistość. To ta niesprzyjająca rzeczywistość nam nie sprzyja. Nie sprzyja nam także nasze wybujałe, pewne siebie ego, które jest naszym zagorzałym, zdecydowanym wrogiem, nieustannie nam szkodząc.
Czym jest uważność?
Czujemy, że wszystko jest tylko w naszej głowie? Ale nie przestajemy biegać za naszymi myślami. Nie myślimy zakorzenić się w naszych ciałach i zmysłach. A bycie uważnym oznacza bycie obecnym we wszystkich naszych doświadczeniach tu i teraz z akceptacją. Akceptacja jest nagminnie mylona z bezczynnością i biernością, ale nimi nie jest. Akceptacja w uważności jest związana z nastawieniem, a nie z działaniem. Oznacza to, że przestajemy walczyć z rzeczywistością. Nieustanna walka z rzeczywistością uaktywnia nasze myślenie i osądy, które czynią nasz świat złym. Próbując kontrolować swój świat, odłączamy się od niego i tworzymy matrix – fikcyjny świat. A dzięki akceptacji możemy stworzyć przestrzeń do wczucia się w to, co naprawdę się dzieje – co jest. Możemy także wszelką odpowiedź przedstawić z mądrością i współczuciem /przemyślane i wyzwalające/. Uważność to pilnowanie swojego ego i nawyków, by nie wychodziły w nasz nowy świat, gdyż jak zaczną włazić, znów będziemy mieli swoją zwykłą fikcję i świat jaki był /byle jaki/.
Czym jest uważność? – Podsumowanie:
Próbujesz oderwać się od ludzkich emocji, interakcji i życia? Pomaga ćwiczenie uważności, siedząc cicho, samemu i medytując /rozważając/. Ale w zgiełku codziennego życia trudno zachować czujność i nie wpaść w autopilota. Możemy być uważni, wysilając się bardziej, np. słuchając muzyki, słyszeć tekst i rytmiczność, a jednocześnie każdy instrument z osobna. Uważności to praktyka służąca pełnemu zaangażowaniu się w swoje życie. I jak najbardziej oznacza to odczuwanie emocji. Wiele osób uważa, że uważność jest beznamiętna, ponieważ ćwiczymy, aby nie gonić za przyjemnymi emocjami ani nie uciekać od tego, co nieprzyjemne. Paradoksalnie, to nieunikanie umożliwia doświadczanie naszych uczuć dokładnie takimi, jakimi są. W przeciwieństwie do tego, w co wierzy wielu ludzi, uważność polega na połączeniu. Oczywistym jest, że świadomość wykracza poza nasze osobiste myśli i przekonania, puszczamy wówczas oddzielne ego i możemy poczuć prawdziwą przynależność do ludzkości, życia i świata. Możemy całym sercem doświadczyć, jak to jest żyć. To nie chwytanie i nie unikanie przeciwności umożliwia doświadczanie naszych uczuć dokładnie takimi, jakimi są. W przeciwieństwie do tego, w co wierzy wielu ludzi, uważność polega na zjednoczeniu.
