Nie uczymy się na błędach. Nasze działania, które nas satysfakcjonują, prawdopodobnie powtórzą się. Ale działania, które skutkują niezadowalającym efektem, nie zostaną przerwane. Istnieją dwa znamienne powody. Działania, które na pierwszy rzut oka wydają się niekorzystne lub niepożądane, mogą w rzeczywistości przynieść subtelny lub ukryty rezultat. Ale ten rezultat jest satysfakcjonujący. I drugie, że niektóre decyzje /działania/, które podejmujemy w sytuacjach stresowych, mogą wywołać prymitywną reakcję neurologiczną. To powoduje w nas odporność na zmiany lub przerwanie.
Nie uczymy się na błędach
Rzadko kiedy nasze działania przynoszą jeden rezultat. Aby zrozumieć, dlaczego wydaje się, że powtarzamy te same błędy, musimy spojrzeć na nie przez inny pryzmat. Istnieją trzy mechanizmy obronne. W związku z tym zastępują one nasze naturalne tendencje do poprawy. A im częściej używamy tych mechanizmów, tym silniejsze się stają. Są to: drażliwość, odruchowe reakcje, a nawet agresja oraz impulsywne poddanie się. Bywa, że wycofanie psychiczne i fizyczne powoduje paraliżujące wahanie się przed podjęciem decyzji.
Dobra wiadomość jest taka, że ten sam mechanizm, który skłania nas do podejmowania złych decyzji, może zostać wykorzystany do odwrócenia tych wzorców. Nazywamy to nadpisywaniem, które składa się z dwóch procesów. Pierwszy to tworzenie konkurujących ze sobą ścieżek informacyjnych, które z czasem i zastosowaniem podporządkowują istniejące wcześniej ścieżki. Wykorzystują one te same znaki lub infrastruktury, która służą do wymazania wszelkich śladów wcześniej istniejących ścieżek. A skoncentrowane myślenie i korygujące powtarzanie to klucz do uczenia się na własnych błędach. Powtarzające się, skoncentrowane myślenie i wytrwałe korygujące powtarzanie w czasie służą do przeprogramowania mózgu.
Nie uczymy się na błędach – Rozważania:
Przyczynę można znaleźć w sposobie, w jaki nasz mózg przetwarza informacje i tworzy szablony, do których się odwołuje. Te szablony są zasadniczo skrótami, które pomagają nam podejmować decyzje w prawdziwym świecie. Widzimy tylko część świata. Mamy tendencję do zauważania rzeczy, które się powtarzają, niezależnie od tego, czy istnieją jakieś wzorce, czy nie. Mamy także tendencję do zachowywania pamięci poprzez uogólnianie i uciekanie się do typu. Wyciągamy również wnioski z rzadkich danych i używamy skrótów poznawczych, aby stworzyć wersję rzeczywistości, w którą domyślnie wierzymy. Tworzy to zmniejszony strumień napływających informacji, co pomaga nam łączyć kropki i wypełniać luki rzeczami, które już znamy.
Ale nasze mózgi są leniwe i potrzeba wiele wysiłku poznawczego, aby zmienić scenariusz i te skróty, które już zbudowaliśmy. Jest więc bardziej prawdopodobne, że powrócimy do tych samych wzorców zachowań i działań, nawet jeśli jesteśmy świadomi powtarzania naszych błędów. Nazywa się to efektem potwierdzenia. Naszą tendencją do potwierdzania tego, w co już wierzymy, zamiast zmiany naszego sposobu myślenia w celu uwzględnienia nowych informacji i pomysłów. Czasami trzymamy się wzorców zachowań i powtarzamy nasze błędy z powodu “ego”. To ono zmusza nas do trzymania się naszych istniejących przekonań. Wybieramy struktury informacyjne i informacje zwrotne, które pomagają nam chronić nasze ego.
Nie uczymy się na błędach – Obserwacja:
Dzieje się tak dlatego, że kiedy myślimy o naszych przeszłych porażkach, prawdopodobnie czujemy się przygnębieni. W takich chwilach jesteśmy bardziej skłonni do zachowania, które sprawia, że czujemy się komfortowo i na miejscu. Nawet jeśli myślimy ostrożnie i powoli, nasze mózgi mają skłonność do informacji i szablonów, których używaliśmy w przeszłości, niezależnie od tego, czy skutkowały one błędami. Nazywa się to efektem znajomości.
Możemy jednak uczyć się na błędach. W rzeczywistości, jeśli popełniamy błędy podczas wykonywania określonego zadania, to sprawia, że będziemy je powtarzać za każdym razem, gdy wykonamy to zadanie ponownie. Nasz mózg zaczyna zakładać, że błędy, które wcześniej popełniliśmy, są prawidłowym sposobem wykonania zadania. A im częściej powtarzamy te same zadania, tym bardziej prawdopodobne jest, że przejdziemy ścieżkę błędu, aż stanie się ona tak głęboko zakorzeniona, że będzie zestawem trwałych skrótów poznawczych w naszych mózgach.
Nie uczymy się na błędach – Podsumowanie:
Jest to tzw. poczucie komfortu popełniania błędów i wydaje się nam, że jest to niewłaściwa postawa wobec niepowodzeń. W rzeczywistości jest to bardziej pozytywna droga naprzód. Nasze społeczeństwo neguje porażki i błędy, a my odczuwamy wstyd za nasze błędy i próbujemy je ukryć. Ale im bardziej czujemy się winni i zawstydzeni, im bardziej staramy się ukrywać nasze błędy przed innymi, tym bardziej prawdopodobne jest, że je powtórzymy. Gdy nie czujemy się przygnębieni, stajemy się lepsi w przyjmowaniu nowych informacji, które mogą pomóc nam poprawić nasze błędy.
PS. Dostrzegać swoje błędy – to inteligencja. Przyznawać się do nich – to pokora. Więcej ich nie popełniać – to mądrość. – August Witti
