Wiek prawdy. To, że żyjemy obecnie w wieku prawdy wielu już zauważyło. Głównie za przyczyną kościoła katolickiego, który jako uosobienie “dobra” winien służyć przykładem, ale tak nie jest. Pozwolę sobie również dołożyć cegiełkę i wspomnieć o kilku sekretach kościoła, o których nie zawsze pamiętamy. Tych brudnych sekretów kościoła katolickiego jest cała masa. Przytoczę ich kilka.
Wiek prawdy
Kłamstwa Matki Teresy
Mimo iż Matka Teresa została beatyfikowana jako święta przez kościół katolicki w 2003 roku, daleka była od świętości, którą zarysowywał kościół. W rzeczywistości Matka Teresa nie jest nawet jej prawdziwym imieniem. Urodziła się jako Anjeze Gonxhe Bojaxhiu w Albanii. Sławę Matka Teresa zyskała jako opiekunka biednych na całym świecie. Niestety prawdą jest, że przez całe swoje życie robiła coś zupełnie przeciwnego. Otóż Matka Teresa doszła do porozumienia z prawicowym haitańskim dyktatorem Jean-Claude’em Duvalierem i przyjmowała od niego pieniądze /skradzione haitańskiej biedocie/. Duvalier czerpał zyski także z handlu narkotykami i sprzedaży części ciał zmarłych Haitańczyków.
Matka Teresa znała też innego złodzieja, Charlesa Keatinga. Keating to bankier, który oszukał amerykańskich podatników na ponad 3 miliardy dolarów podczas kryzysu oszczędności i pożyczek w latach 80. i 90. Podarował on z tych pieniędzy Matce Teresie 1,25 miliona dolarów i pożyczył jej swój prywatny odrzutowiec, aby “misjonarka” mogła podróżować po świecie. Po skazaniu Keatinga Matka Teresa odmówiła zwrotu skradzionych pieniędzy.
Opieka Matki Teresy
Opieka, jaką otaczała chorych i biednych w swoich hospicjach, była całkowicie niehigieniczna, zaś opieka medyczna była niewystarczająca. Okazało się bowiem, że jej hospicja nie rozróżniają nawet między nieuleczalnie chorymi pacjentami a tymi, których można wyleczyć. W konsekwencji pacjenci z uleczalnymi chorobami umierali z powodu złego, niehigienicznego traktowania, jakie otrzymywali w placówkach Matki Teresy. Ponadto Matka Teresa zachęcała pracowników hospicjów do chrzczenia umierających pacjentów, bez względu na ich przekonania religijne i zgodę. Twierdziła, że aborcja jest “największym wrogiem pokoju na świecie” i sprzeciwiała się antykoncepcji nawet w przypadku gwałtu i kazirodztwa.
Matka Teresa broniła również księdza pedofila Donalda McGuire’a, starając się o jego złagodzenie kary po tym, jak został skazany za gwałt na dzieciach. Chciała, aby został przywrócony do kapłaństwa. Pod koniec życia Matka Teresa nie wierzyła w fundamentalizm, który głosiła, ani w religię katolicką, której służyła przez całe życie. Po jej śmierci upublicznione zostały listy, które pisała do Watykanu. W nich też ujawniła, że przestała wierzyć. “Jeśli nie ma Boga, nie może być duszy. Jeśli więc nie ma duszy, Jezu, Ty też nie jesteś prawdziwy” – Matka Teresa.
Sojusz z radykalnymi islamistami
W 1994 roku 180 krajów spotkało się, aby wraz z Organizacją Narodów Zjednoczonych opracować propozycję rozwiązania nadchodzącego kryzysu przeludnienia. Plan ten spotkał się z nieoczekiwanym wrogiem w kościele katolickim. Plan demograficzny opracowany przez przedstawicieli 180 krajów miał na celu zahamowanie przeludnienia poprzez włączenie środków mających na celu zwiększenie praw kobiet i praw reprodukcyjnych na całym świecie. Kościół katolicki uważał, że język jest sprzeczny z ich konserwatywnymi poglądami na temat prawa do aborcji i wolności seksualnej. A z racji tego, że miał trudności ze znalezieniem sojuszników na świecie, sprzymierzył się z “radykalnymi i fundamentalistycznymi rządami i grupami w krajach islamskich”.
Posunięcie to spotkało się z natychmiastowym potępieniem ze strony krajów zachodnich na całym świecie. Zachodni dyplomaci obawiali się, że Watykan wspiera islamskich radykałów planami obalenia rządów na całym Bliskim Wschodzie i utworzenia własnego radykalnego państwa islamskiego. Wiceminister spraw zagranicznych Iranu Mohammad Haszemi Rafsandżani zasugerował większy sojusz między Watykanem a irańskimi islamistami. Powiedział on, że “współpraca między rządami religijnymi na rzecz delegalizacji aborcji jest dobrym początkiem koncepcji współpracy w innych dziedzinach”. Watykan zawarł również podobny sojusz z Libią i innymi islamskimi rządami fundamentalistycznymi.
Józef Tiso
Kościół katolicki sprzymierzył się z faszystami podczas II wojny światowej. Z Mussolinim podpisał Traktat Laterański, a jeden z faszystowskich dyktatorów tamtych czasów był praktykującym księdzem katolickim. Mowa jest o Jozefie Tiso, który ukończył seminarium duchowne w Wiedniu i został wyświęcony na księdza katolickiego. Wstąpił on do słowackiej partii faszystowskiej i był redaktorem słowackiej faszystowskiej gazety, w której opublikował serię skrajnie antysemickich artykułów. Wkrótce stał się także jednym z przywódców faszystowskiej Słowackiej Partii Ludowej. Przyjął klerykalny nacjonalizm i faszyzm jako odmianę prawicowego katolicyzmu.
W 1938 r. Tiso został dyktatorem i zawarł sojusz z partią nazistowską. Słowacja została wówczas przekształcona w Republikę Słowacką, marionetkowe państwo nazistowskich Niemiec. 16 z 63 posłów do słowackiego parlamentu było księżmi. Parlament Słowacji zaczął uchwalać antyżydowskie ustawodawstwo. Słowacja stała się pierwszym krajem, który rozpoczął deportację swoich żydowskich mieszkańców do obozów koncentracyjnych prowadzonych przez nazistowskie Niemcy. Gwoli ciekawości Józef Stalin również studiował na księdza w czołowym rosyjskim seminarium prawosławnym, Seminarium Duchownym w Tyflisie.
Polityka ekskomuniki
W 2009 roku kościół katolicki w Brazylii dostąpił olbrzymiej krytyki za ukaranie nieletniej zgwałconej dziewczynki, która dokonała aborcji. Kościół nie mógł ekskomunikować dziewczynki, gdyż nie można ekskomunikować nieletnich, ale ekskomunikował jej matkę i lekarzy, którzy dokonywali aborcji. Kościół katolicki uważa, że aborcja zasługuje na śmierć i wolałby, aby dziewczynka umarła, niż poddał się aborcji. Ponadto KK nie uważa gwałtu za przestępstwo zasługujące na ekskomunikę, mimo iż aborcja jest godna ekskomuniki. Kościół katolicki nie uważa pedofilii i przestępstw z wykorzystywaniem dzieci za zasługujące na ekskomunikę. Nie ekskomunikował nazistów za zbrodnie przeciwko ludzkości, pomimo faktu, że wielu z nich było praktykującymi katolikami. KK ekskomunikował Josepha Goebbelsa, ale nie za wywołanie II wojny światowej czy stworzenie Holokaustu. Ekskomunikował go za ożenek z rozwiedzioną protestantką.
Pranie brudnych pieniędzy i uchylanie się od płacenia podatków
Bank Watykański jest notorycznie bardzo biedny, bo pieniądze idą na ponure działania. Bank Watykański od lat jest objęty śledztwem w sprawie prania brudnych pieniędzy i działa jako “firma powiernicza”, która przechowywała tajne pieniądze skorumpowanych polityków i firm, a także mafii. Wykorzystuje również swoje finanse do przekupywania partii politycznych. Powiązania Watykanu z mafią są tak silne, że zgodził się on na miliard lirów za pochowanie osławionego włoskiego bossa przestępczego w swojej bazylice obok byłych papieży.
Wiek przyzwolenia
KK znany jest z tego, że jego księża wykorzystują dzieci, ale wiek przyzwolenia w Watykanie wynosił 12 lat. Dopiero papież Franciszek podniósł wiek przyzwolenia do 18 lat. Ten niski wiek przyzwolenia wyjaśnia, dlaczego KK nie uważa molestowania dzieci za pedofilię.
Nielegalny handel kością słoniową
Handel kością słoniową to okrutna praktyka. Często powoduje wyginięcie wielu gatunków słoni w Afryce. Słonie /najinteligentniejsze wśród zwierząt/, są bezsensownie i niehumanitarnie zabijane, a kły odcinane. Reszta porzucona zostaje jako odpad. Ponadto sprzeciwił się próbie ochrony zagrożonych gatunków, ponieważ kupuje dużo kości słoniowej i czyni to z tradycji. Wiele ozdobnych krucyfiksów jest wykonanych z kości słoniowej.
Wątpliwa polityka charytatywna
Kościół promuje się jako organizacja charytatywna. Jego wierni są przekonani, że ich darowizny zasilają cele charytatywne na całym świecie. Niedawno jednak KK ogłosił, że zaprzestanie całej swojej działalności charytatywnej w Waszyngtonie, jeśli miasto przyjmie prawo legalizujące małżeństwa osób tej samej płci. Ale nic się nie wydarzyło, gdy małżeństwa homoseksualne zostały zalegalizowane. Wykorzystywał swoje wpływy, aby uniemożliwić organizacjom charytatywnym w USA wspieranie praw gejów.
Przymusowa kastracja maltretowanych chłopców
Kościół katolicki zachęcał chłopców z chóru do kastracji w celu zmiany skali ich śpiewu. Począwszy od XVI wieku, kościół katolicki kastrował swoich chłopców z chóru przed okresem dojrzewania, aby celowo uniemożliwić im osiągnięcie dojrzałości seksualnej. Większość wykastrowanych chłopców nie była w stanie śpiewać ani prowadzić normalnego życia, wówczas zostali odrzuceni przez kościół, uważani za “bezużytecznych nawet jako cyrkowe dziwolągi”. W 2012 roku wyszło na jaw, że kościół katolicki w Holandii siłą kastrował swoich chórzystów. Takich przypadków było 10, gdzie chłopcy nie dosyć, że wykorzystywani seksualnie przez księży, zostali siłą wykastrowani przez kościół katolicki, gdy próbowali to zgłosić.
Ludobójstwo w Rwandzie
Rzeź mniejszości Tutsi i niektórych Hutu dokonana przez większość Hutu pochłonęła ok. 800 000 istot w 1994 roku. Aż 20% ludności Rwandy zostało bezsensownie zabitych, a ok. 70% z nich było mniejszością Tutsi. Wielu morderców stojących za ludobójstwem zniknęło, a kościół katolicki był odpowiedzialny za ich ucieczkę. Dowiedziono, że KK był współwinny dopuszczenia do ludobójstwa, a niektórzy katoliccy duchowni sami uczestniczyli w masakrze. Podczas ludobójstwa w Rwandzie ksiądz Seromba udostępnił Tutsi swój kościół, a następnie nakazał zrównać z ziemią kościół z ludźmi Tutsi w środku, po czym rozstrzelali pozostałych ocalałych. Później kontynuował praktykę duchowną jako ksiądz pod zmienionym nazwiskiem w kościele w pobliżu Florencji we Włoszech.
PS. Co wolno kościołowi, nie sprzyja Jezusowi. – August Witti
