Współczesna wersja niewolnictwa

Współczesna wersja niewolnictwa. Być może i świadomość rośnie, ale postawy ludzkie się nie zmieniają. Poruszmy temat współczesnego niewolnictwa i zastanówmy się czy chodzenie do pracy u kogoś to niewolnictwo? Współczesne niewolnictwo to wyzysk jednostek na korzyści osobiste lub handlowe innych lub jednej osoby. W świecie pracy praca niewolnicza istnieje wtedy, gdy dana osoba jest zmuszana do wykonywania pracy i nie może jej opuścić. Na całym świecie 5/6 populacji jest uwięziona przez współczesne niewolnictwo. Część z nich to dzieci, a część to kobiety. Bywa także często, że są to niewykwalifikowani mężczyźni. Współczesne niewolnictwo przybiera różne formy, ale praca przymusowa jest najbardziej znaną formą niewolnictwa. Są to na ogół prace dorywcze w myjniach samochodowych, barach, kawiarniach, ale także praca wykonywana w budownictwie, usługach i produkcji.

Przykłady współczesnego niewolnictwa:

1/ Praca przymusowa

Praca lub usługi, do których zmuszane są osoby fizyczne pod groźbą kary.

2/ Handel ludźmi

Wykorzystywanie gróźb lub przemocy w celu manipulowania, rekrutowania i/lub transportu ludzi w celu ich wykorzystania.

3/ Praca niewolnicza

Ludzie uwięzieni w ubóstwie, pożyczający pieniądze, a następnie zmuszani do pracy, aby spłacić ten dług.

4/ Niewolnictwo oparte na pochodzeniu

Opiera się na klasie, gdzie status niewolnika jest skutecznie przekazywany w linii rodzinnej.

5/ Niewolnictwo dzieci

Obejmuje dzieci, handel ludźmi i niewolnictwo domowe.

6/ Przymusowe i wczesne małżeństwo

Gdy dana osoba jest w związku małżeńskim wbrew swojej woli.

Istnieje wiele oznak, aby zidentyfikować współczesne niewolnictwo:

brak dokumentów osobistych /paszport, dowód osobisty ze zdjęciem/;
przedmioty osobiste lub rzeczy osobiste o ograniczonej liczbie;
niewłaściwa higiena lub noszenie nieodpowiednich ubrań /częste noszenie tych samych ubrań lub noszenie nieodpowiedniej odzieży w środowisku pracy/;
osoby są odizolowane i/lub niechętne do angażowania się w kontakty z innymi;
rygorystyczne schematy podróży/dojazdów /odebrane i dowiezione do pracy/;
przestrach lub wykazywanie oznak przemocy fizycznej lub psychicznej.

Praca jest czynnością ukierunkowaną na produkcję lub usługi. Zatrudnienie to praca za wynagrodzeniem. Praca, płatna lub nie, może być interesująca, wciągająca i przyjemna lub powtarzalna, żmudna i przytłaczająca. Może to być twórcza ekspresja siebie lub może być samotłumiąca. W gospodarce rynkowej każdy potrzebuje pieniędzy, aby zdobyć rzeczy, których potrzebuje lub chce, a większość ludzi musi pracować na te pieniądze. Autonomia zaś to stopień samodzielności, samorządności i wolności od kontroli innych w swoich działaniach. Autonomiczna działalność jest wolna od ścisłego nadzoru i pozwala na swobodę podejmowania decyzji. Kreatywność to stopień oryginalności, wyobraźni i wyrażania siebie w swoich działaniach. Aktywność twórcza jest ciekawa, wymagająca, złożona, nierutynowa i satysfakcjonująca. W pracy twórczej ludzie rozwiązują problemy, robią różne rzeczy na różne sposoby, wymyślają rzeczy i uczą się nowych rzeczy, wykorzystując swoje umiejętności do zaprojektowania i wyprodukowania czegoś.

Chociaż zbyt mała autonomia prawdopodobnie tłumi kreatywność, pełna autonomia może jej nie maksymalizować. Teoretycznie pewien stopień autonomii jest niezbędny do kreatywności. Jeśli przełożony mówi pracownikom dokładnie, co mają robić i jak to robić, muszą przestrzegać bezosobowych procedur, zasad i standardów. Albo jeśli ich działalnością rządzi linia montażowa, nie ma miejsca na innowacje i kreatywność. Jednak bardzo wysoka autonomia może wskazywać na izolację od pomysłów, wzorców, informacji zwrotnych, motywujących wpływów i partnerstw, które wykorzystują różne umiejętności innych. Najtrudniejsze i najciekawsze działania mogą wiązać się z dużym stopniem niezależności, który jednak jest daleki od pełnej autonomii.