Obowiązkiem staje się sadzenie drzew

Obowiązkiem świadomego współczesnego człowieka staje się sadzenie drzew. Chcąc oddychać, ochłodzić się, w ogóle żyć, korzystamy z uprzejmości przyrody, która usilnie stara się utrzymać każdą formę istnienia przy życiu. Drzewa pomagają zwalczać zmiany klimatyczne, usuwając dwutlenek węgla z powietrza, uwalniając tlen. Nic dziwnego, że sadzenie drzew stało się jednym z ulubionych sposobów ludzkości na rekompensowanie codziennych szkód wyrządzanych naszej planecie. Szacuje się, że sadzone jest blisko dwa miliardy drzew rocznie. Do tego dołączają się plantatorzy, którzy z zawodu zajmują się sadzeniem oraz drobni właściciele, którzy wiedzą, że korony drzew są w stanie stworzyć mikroklimat o 15 oC niższy niż poza ich występowaniem. A to bardzo dużo.

Obowiązkiem staje się sadzenie drzew

W Etiopii zasadzono 350 milionów sadzonek drzew. Do 2050 r. Chiny zamierzają zasadzić 35 milionów hektarów drzew na obszarach suchych. Projekt Światowego Forum Ekonomicznego zobowiązuje się do „zachowania, przywrócenia lub wyhodowania” biliona drzew do 2030 r. Naturalne lasy i tereny zielone, robią w temacie najwięcej. Są to całe mikrokosmosy, które robią o wiele więcej niż tylko pochłaniają dwutlenek węgla. To coś, czego nie da się odtworzyć, sadząc kilka tysięcy sadzonek w ziemi i mając nadzieję na najlepsze. Odrastanie lasów może trwać nawet 65 lat, a ich ważna różnorodność jest niemożliwa do odtworzenia. Na ogół sadzi się tylko jeden rodzaj drzewa. Prawda jest taka, że ​​potrzeba dużo pracy, aby zasadzić i pielęgnować choćby jedno drzewo. Niektóre inicjatywy skupiają się wyłącznie na sadzeniu dużej liczby drzew w jak najkrótszym czasie. A to jest bezsensowne. Sensowne jest natomiast rekultywacja i zachęcenie do sadzenia dofinansowaniem, uświadomieniem i pomocą.

Obowiązkiem staje się sadzenie drzew – Podsumowanie:

Istotnym jest, aby sadzić właściwe drzewa w odpowiednich miejscach. A następnie zapewnić im stałą opiekę oraz wystarczającą ilość wody i pożywienia. Niestety, w wielu przypadkach duży odsetek tych sadzonek obumiera. Innym problemem jest to, że sadzenie drzew w miejscach, w których naturalnie by nie rosły, powoduje ogromne obciążenie dla istniejącej bioróżnorodności i zasobów wodnych w regionie. Naturalna regeneracja może wydawać się wolniejszą i bardziej pasywną opcją, ale pozwoli na powrót obszarów do stanu bliższego ich naturalnemu.

Starannie wybrane rodzime gatunki maksymalizują bioróżnorodność. Natomiast niektóre rośliny lub uprawy są znane z szybkiego wzrostu i przynoszą zyski. Niestety często są inwazyjne i mogą wyrządzić ogromne szkody. Wiedza tubylcza jest niezbędna do zaplanowania udanego projektu. A jeśli w okresie poprzedzającym dużą inicjatywę przeprowadzono próby na małą skalę, tym lepiej. Należy pamiętać, że wiele projektów trwa od jednego do trzech lat. Podczas gdy często drzewa potrzebują co najmniej pięciu lat, aby stać się stabilnymi i zacząć faktycznie wywierać wpływ.

Rolnicy na gruntach słabszej jakości, mogą posadzić na nich las i uzyskać na ten cel dofinansowanie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Koniecznym jest aby rolnicy byli właścicielami lub współwłaścicielami gruntów przeznaczonych do zalesienia lub grunty te stanowią własność małżonka. Pomoc może otrzymać rolnik, któremu został nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów. Beneficjentami mogą być również jednostki samorządu terytorialnego i jednostki organizacyjne gmin, powiatów oraz województw. Wsparcie na zalesienie ma charakter jednorazowej, zryczałtowanej płatności, która ma zrekompensować koszty wykonania zalesienia oraz jego ochrony. Wysokość pomocy uzależniona jest m.in. od tego czy sadzone będą drzewa liściaste czy iglaste. Także od rodzaju gruntów, nachylenia terenu, czy wyboru sposobu zabezpieczenia uprawy leśnej i waha się od 8 307 zł/ha do 12 707 zł/ha.

Pomoc w kolejnych latach:

przez 5 lat – premię pielęgnacyjną w wysokości od 794 zł/ha do 1 628 zł/ha;
przez 12 lat – premię zalesieniową, która jest rekompensatą za wyłączenie gruntu z produkcji rolniczej, w wysokości 1 215 zł/ha.

Działka, na której ma być posadzony las, musi mieć co najmniej 0,1 ha i minimum 20 m szerokości. Chyba że graniczy z lasem – wtedy szerokość gruntu nie ma znaczenia. W 2021 r. powierzchnię maksymalną, do której można ubiegać się o pomoc, zwiększono do 40 ha. Bardzo ważnym dokumentem, który trzeba posiadać, aby posadzić las, jest plan zalesienia sporządzony przez Nadleśniczego Lasów Państwowych. Jego kopię, z potwierdzeniem za zgodność z oryginałem, należy bezwzględnie dołączyć do wniosku o przyznanie wsparcia. Grunty przeznaczone do zalesienia, co do zasady, powinny być położone poza obszarami Natura 2000, rezerwatów przyrody, parków narodowych czy krajobrazowych lub ich otulin.

PS. Można też założyć spółdzielnie, spółkę lub inną formę i starać się o dofinansowanie.