Jak działa wstyd?

Jak działa wstyd? Wstyd może być bolesny i odbierany jako inwazja zagrażająca dobremu samopoczuciu. Wielu często myli wstyd z poczuciem winy. Poczucie winy sygnalizuje, że “zrobiłeś coś złego” i czujesz się zmotywowany do naprawienia sytuacji. Poczucie winy często prowadzi do działania i pojawia się, gdy umysł zdecydował, że zrobiłeś coś konkretnego, co jest złe. Wstyd mówi “jestem zły” i motywuje do zatrzymania, a często prowadzi do bezczynności. Wstyd pojawia się wtedy, gdy umysł zdecydował, że jesteś złym człowiekiem z powodu czegoś, co zrobiłeś, co jest znacznie bardziej paraliżującym doświadczeniem.

Jak działa wstyd?

Wstyd to negatywna emocja, która utrzymuje się długo w ciele. Powoduje załamanie poczucia własnej wartości, poczucie upokorzenia, zerwania ciągłości siebie, poczucie izolacji i odcięcie od otoczenia. Wstyd wiążemy z procesami zachodzącymi w układzie limbicznym i daje efekt zamrożenia w miejscu. Powoduje też fizyczne uczucie załamania się postawy /zamknięcie się w sobie, pomniejszenie/. Chociaż wstyd pojawia się w odpowiedzi na groźby przynależności, powoduje, że chcemy ukryć się przed innymi, aby uniknąć podobnych zagrożeń w przyszłości. W ciele wstyd utrzymuje się na twarzy /zarumienienie/, oczach /spuszczone/, głowie /opuszczona/ i postawie /luźna/. Wiąże się to z bólem i dyskomfortem. Ponieważ wstyd jest utrzymywany w ciele dosyć długo, ból i dyskomfort mogą fizycznie i emocjonalnie zmęczyć.

Jak działa wstyd? – Podsumowanie:

Może to być nieprzyjemne odłączenie od ciała, pochłoniętego myślami związanymi z haniebnym wydarzeniem lub byciem “złym”. Wstyd jest doświadczeniem wyjątkowo skoncentrowanym na sobie, co przekłada się na zaklasyfikowanie go jako emocji samoświadomej. Depresja objawia się “spiralą wstydu” i prowadzi do jeszcze większego wstydu. Wstyd przeszkadza w byciu osobą, którą chcesz być lub w osiągnięciu wewnętrznego spokoju. Funkcjonuje jako sposób na utrzymywanie nas w izolacji, wycofaniu i odłączeniu. Warto wówczas podzielić się swoimi przeżyciami z innymi. Samo nazwanie tego doświadczenia wydaje się regulujące. Wstyd sprawia, że ​​chcemy się ukryć, ale antidotum na wstyd jest jego pokazanie i otwarte przyznanie się do niego. Wstyd nazywany bywa też hańbą.

PS. Człowiek nie wstydzi się okazywania uczuć dopiero wtedy, gdy je rozumie.