Czym jest autodestrukcja?

Czym jest autodestrukcja? Bywa, że robimy coś nie dosyć, że głupiego, to na dodatek autodestrukcyjnego. Każdy tak ma. W większości przypadków nie jest to zamierzone i nie staje się nawykiem. Ale bywa, że wrasta to w kręgosłup, jak to się mówi, scala się z naszym DNA. Dlaczego tak się dzieje? Oczywiście to pozostałość po naszej zwierzęcej naturze. Przy czym nasza socjalizacja przebiegała o wiele szybciej i w normalnych okolicznościach przyrody, zadrapalibyśmy kogoś pazurem, ugryźli, wydrapali oczy, czy wręcz uderzyli, ale nie zezwala nam ta p… socjalizacja. W tym momencie zaczynamy działać przeciwko sobie. Nie jest to normalne biologicznie, bo w biologii wygrywa ten kto silniejszy lub sprytniejszy. Ten kto jest lepiej uposażony.

Czym jest autodestrukcja?

Zatem zachowania autodestrukcyjne to takie, które wyrządzą ci krzywdę fizyczną lub psychiczną i bywa, że jest to niezamierzone. Bywa też tak, że wiesz dokładnie, co robisz, ale pragnienie jest zbyt silne, aby je kontrolować. Być może wynika to z wcześniejszych doświadczeń życiowych. Może to być również związane ze stanem zdrowia psychicznego, takim jak depresja lub lęk. Ale na ogół ta autoagresja jest sprzeciwem na świat. Zbyt często pojawia się ten czynnik u młodych ludzi, starzy, zgrzybiali myślą o wygodzie, zaś w młodych wrze krew. Ten sprzeciw jest wymowny, gdy go dokładnie zanalizować, ale to odbywa się w cywilizowanych krajach. Tam rządzi klasa intelektualna, a nie idioci z dyplomami, albo i bez. Ludzie egotyczni, przeżarci przez ambicję. Tych poza łatwymi pieniędzmi, nic nie interesuje.

Czym jest autodestrukcja? – Rozważania:

Zachowanie autodestrukcyjne ma miejsce wtedy, gdy robisz coś, co z pewnością spowoduje samookaleczenie, niezależnie od tego, czy jest to emocjonalne, czy fizyczne. Niektóre zachowania autodestrukcyjne są bardziej oczywiste: próba samobójcza, objadanie się, kompulsywne czynności, takie jak hazard, gry lub zakupy, impulsywne i ryzykowne zachowania seksualne, nadużywanie alkoholu i narkotyków, samookaleczenia, takie jak cięcie, wyrywanie włosów, przypalanie. Są także subtelniejsze formy autosabotażu. Możemy też nie zdawać sobie sprawy, że to robimy na poziomie świadomości. Przykładowo: oczernianie samego siebie, upieranie się, że nie jesteś wystarczająco bystry, zdolny lub atrakcyjny, zmienianie siebie, by zadowolić innych, lgnięcie do kogoś, kto nie jest nami zainteresowany, angażowanie się w alienujące lub agresywne zachowania, które odpychają ludzi, zachowania nieprzystosowawcze, takie jak chroniczne unikanie, prokrastynacja i bierna agresywność, użalanie się nad sobą, malkontenctwo.

Częstotliwość i nasilenie tych zachowań różnią się w zależności od osoby. Dla niektórych są rzadkie i łagodne. Dla innych są częste i niebezpieczne. Ale zawsze powodują problemy. Co w konsekwencji to niesie? Zachowania autodestrukcyjne to: nadużywanie alkoholu lub narkotyków, trauma z dzieciństwa, zaniedbanie lub porzucenie, które jest przyczyną niskiego poczucia wartości, znęcanie się psychiczne lub fizyczne, niska samoocena, izolacja społeczna, wykluczenie. To tylko niektóre z “objawów”, ale i tak porażają. Co gorsze, nie ma tu czynników zewnętrznych. Samookaleczanie jest powszechne jak płacz czy lenistwo i może się to zdarzyć każdemu w każdym wieku, chociaż nastolatki i młodzi są bardziej skłonni do samookaleczeń fizycznych.

Czym jest autodestrukcja? – Obserwacja:

Zachowania autodestrukcyjne, owszem, mogą wynikać ze stanu zdrowia psychicznego. To zaburzenia lękowe charakteryzujące się wyniszczającym strachem, zmartwieniem i cierpieniem, depresja jako przytłaczający smutek i utrata zainteresowania wszystkim. Często wiąże się to z objawami fizycznymi: zaburzenia odżywiania – stany takie jak anoreksja, bulimia i objadanie się, zaburzenia osobowości, czyli niezdolność do zdrowych relacji z innymi ludźmi, zespół stresu pourazowego PTSD. To zaburzenie lękowe, które rozpoczyna się po doświadczeniu traumatycznego wydarzenia. Zachowanie autodestrukcyjne to mechanizmem radzenia sobie z życiem i pewno nie zdawałeś sobie z tego sprawy. W społeczeństwach bogatych, z wysoką stopą życia, te stany występują zdecydowanie rzadziej.

Jak rozpoznawać te stany? Kryteria rozpoznania samouszkodzeń obejmują: wyrządzanie szkody swojemu ciału bez intencji samobójczych powodowane chęcią wzbudzenia pozytywnych uczuć, złagodzenia negatywnych myśli lub uczuć lub rozwiązania trudności. Zaabsorbowanie samouszkodzeniami lub częsta chęć samookaleczenia, odczuwanie z tego powodu znacznego niepokoju. Często staje się tak, że medycyna nie umie rozpoznać, ani przeciwdziałać i nazbyt często źle diagnozuje. Określa, że zachowania samookaleczające są zaburzeniem osobowości typu borderline. Ale to wynika z naturalnej przyczyny czym jest ten borderline. Borderline to wczesne przynarodzeniowe PTSD, gdyż wynika z gwałtu na matce podczas poczęcia. Ale wyobraźmy sobie co czuje taka kobieta i jak to wpływa na płód od pierwszych minut życia.

Czym jest autodestrukcja? – Podsumowanie:

Te stany przynależą człowiekowi, gdyż nie żyjemy w lesie i mało tu przyjaznych stworzeń, których w lesie jeszcze moc. Ludzie zbyt mało okazują sobie wsparcia, przyjaźni, miłości i wdzięczności, traktując siebie egotycznie, jako odrębną część świata. A nie ma odrębności i każdy potrzebuje miłości. Dowolnej jej formy, emocjonalności i pozytywu. Gdy od nowości zewsząd jesteś straszony, karany, zdominowany i samotny z tym wszystkim, to nie ma się co dziwić. Moim zadaniem boski eksperyment się nie udał, ze względu na ego, które niesie ze sobą same problemy. Koniecznie trzeba te troski i emocje z siebie wyrzucić. Uwolnić się poprzez bliskość, poprzez, łzy, poprzez czułość, albo po prostu z siebie wykrzyczeć i pozbyć się fizycznie.

PS. Człowieczeństwa każdy uczy się aż do ostatniego dnia. A jak zawalisz lekcję życia to repetujesz.